Gitmek mi zor kalmak mı?

Başını alıp uzaklara gitme fikri, sanırım hepimizi hayatının belli dönemlerinde birkaç kez yoklamış bir düşüncedir. Kimimiz yaşadığı düzene isyan ettiği, kimimiz işinde ve mevcut hayat koşullarında mutluluk bulamadığı, kimimiz sırf canı yeni yerler keşfetmek istediği için, bulunduğu çevreden ve ülkeden uzaklaşıp yepyeni bir hayat kurma hayalleri kurar. Sonra günlük hayatın koşturmacası içinde o hayaller hep daha ileri tarihlere ertelenir, planlar hep uzun vadeli yapılır.

Herkesin kendince bu hayalleri erteleyişinin sebepleri de mevcuttur elbet, neticede planları hayata geçirebilmek için sahip olmamız gereken şeyler var; azim gibi, sabır gibi, para gibi, zaman gibi. Ama belki de en önemlisi cesaret ve bunu gerçekleştirmeyi kalpten istemek.

Bizim gibi otuzlu yaşların ortalarına doğru ilerleyen insanlar için, bugüne dek büyük özverilerle kurmuş olduğumuz düzeni elimizin tersiyle itip bir bilinmeze doğru yol almak kolay verilecek bir karar sayılmaz doğrusu. Elbette bunun temelinde, küçük yaşlardan itibaren sistemin bize dayattığı öğrenilmiş çaresizliklerin de payı var. Kurulu düzen bırakılıp gidilir mi? Rahat mı battı? Ya gittiğimiz yerde iş bulamazsak?  Ya hiçbir şey hayal ettiğimiz gibi olmazsa? İnsan ailesini ve sevdiklerini ardında bırakır mı? Maceraya ne gerek var, hele bu yaştan sonra?  gibi sorular uzar gider. İçinde bulunduğumuz toplumun da hayatı en basit haliyle ve küçük şeylerden büyük mutluluklar duyarak yaşamamızı zorlaştırdığından olsa gerek, korkunç bir rekabetin ve inanılmaz bir temponun içinde bir bakmışız birbirinin kopyası günler uçup gidivermiş ve biz gerçekleştiremediğimiz hayallerimizle ortada kalmışız; çünkü diyorum ya hayalleri gerçekleştirmek biraz da düzene karşı koyabilme gücü ister, başa gelecek şeylere göğüs gerebilmeyi ister, tutku ister, emek ister. İster de ister yani.

Bu yüzden insanın konfor alanını terk edecek gücü kendinde bulması için, en başta söylediğim uzaklara gitme fikrinin belirli dönemlerde onu yoklamış olması pek yeterli gelmez ama bu istek zihninizde güçlü bir sesle ve sürekli yankılanma noktasına geldiyse, kalbinizde bu isteğin yerini başka hiçbir şeyle dolduramıyorsanız bu kez kalmak gitmekten daha zor gelmeye başlar...

En azından bizim hikayemizde böyle oldu. Cemal’le birlikte senelerdir içimizde yeşeren yurtdışına gidip yeni bir hayat kuralım düşüncesini gerçeğe dönüştürebilmek için yukarıda bahsettiğim duygusal süreçlerin çoğundan geçtik ve bu süreç sonunda kendimizi hayal edemediğimiz kadar uzak diyarlarda bulduk. Yaklaşık dört buçuk aydır Avustralya’nın Melbourne şehrinde yaşıyor ve kendi hayat hikayemizi yeniden yazmaya çalışıyoruz. Bu kez daha bilinçli, bizi mutlu etmeye yetecek şeyleri yaşamımızın merkezine koyarak...

Avustralya’ya gelme kararımızı, geliş sürecinde başımızdan geçenleri ve buraya ait gündelik hayatı paylaşmak için de yaşadıklarımızı kaleme almaya karar verdik. İstedik ki bir şekilde rotasını Avustralya’ya çevirmeyi düşünenler bu blogla buluşsun ve kafasından geçenlere - en azından bir soruya dahi olsa -  bir cevap bulsun.

Dünyanın diğer ucundan sevgiler...